...kitap

<8mm

Bazı kitapları okurken yazarın kustuklarını yalıyormuş gibi hisseder misiniz bilmem. Şimdi bu lafı ettikten sonra hanginiz meraklanıp da kitabı okumak ister işte onu hiç bilemeyeceğim ama ben işte tam böyle hissettim.

Herşeyden nefret etmek için sebep aramayı sanki huy edinmiş bir karakter yansıması ve arada da enteresan yalakalıkta bebek sevgisine özenti bir duygu karmaşası söz konusu. Perihan Mağden'in de zaten kendi kitabı hakkında demiş ki "İyi bir kitap olduğunu düşünüyorum ama sevimli bir kitap değil. Ay alayım da kucağımda sallayayım değil."

Yazarın her röportajda saldırdığı marka tutkusu, popüler kültürden iğrenmeler hep bu kitapta Behiye karakterinde kendini bulmuş. İşin enteresan tarafı hayatımda bu kadar marka isminin bir arada geçtiği bir kitap okuduğumu sanmıyorum. Yani neredeyse kitap reklam kutusuna dönüşüp antitezini yaratmış.

Perihan Mağden'in önceki kitaplarındaki o tad verici mizah unsurunu ise bu kitapta bulamıyoruz. Cesaretli, dobra dobra, konuşma dili ile yazma ve sürükleyici bir kurgu oluşturma endişesi yazarın o sevilen esprili, zaman zaman esrarengiz masalımsı anlatmının yerini almış.

Nefretin kızı Boğaziçi kazanmış çirkin Behiye bir gün popüler "bebekler gibi" güzel kız Handan'la tanışır. Handan Behiye'nin nefret dolu sevimsiz hayatının kurtarıcısı, ailesinden görmediği şefkat ve güzellik iken Behiye de Handan'ın annesinden görmediği güzel yemekler, akıllı tavsiyelerin yerini alır. Behiye'nin Handan'a fazla düşkünlüğü, erkek arkadaşlarını kıskanması, onu kimseyle paylaşmak istememesi çevresinde dönen olaylar, Behiye'nin bir ceket bir de çakı edinmesi ve aralara serpiştirilmiş genç erkek cinayetleriyle çorbaya dönmüş.

Perihan Mağden'in köşeyazarlığına ara verip üzerinde çalıştığı bu kitaptan yine röportajlarından okuduğuma göre kendisi çok memnun. Anlaşılan her zaman yazarın büyük bir beğeniyle ortaya koyduğu eser okurların beğenisiyle bağdaşmıyor. rengiz masalimsi anlatminin yerini almis.

0