Dave Gahan 1990'dan beri rock star olmak icin caba harciyor. Elektronik muzik'in kilometre tasi grubu Depeche Mode bunu yapmasina sadece "Devotional" turnesinde izin verdi. Cok ilginctir, Gahan aslinda cok onceden solo olarak sahne almasi gereken bir stardi. Bunu bir kez daha Paper Monsters turnesinin ilk ayaginda gormek mumkun. Gahan'in ilk solo konseri. Shepherd's Bush Empire. Tiklim tiklim dolu. Hatta lobiden gecerken Andy Fletcher ile omuz temasinda bile bulundum. Ilginc bir sahne duzeninde cikti Gahan. Bir bas gitar, bir elektro gitar, bir davul, ve kenara atilmis bir keyboard. Daha ilk dakikadan bunun bir DM konseri olmadigi belliydi. Gahan, "Question of time" a basladigi zaman, icimden "demek bu sarki aslinda boyle calinmaliymis" dedim. Cok saglam davulcusu var, davulu dove dove bitiremedi. Question of Time daha cok Guns N Roses'dan You could be mine'a benzedi ki, bu hakikaten orjinal ve guzeldi. Ayni sey kendi solo albumundeki sarkilar icin de soz konusu. Paper Monsters daha cok ULTRA kivaminda bir album, ancak bu konserde butun sarkilari "Songs of faith and Devotion" ile "Appetite for Destruction" kivamina gelmisti.DM'den soylemeden edemedi. Muhtesem rock versiyonlari ile "Walking in my shoes", "I feel you", "Never let me down again"...Hakikaten DM elemanlarina goz dagi verir gibiydi, "ben bundan sonra boyle soylemek istiyorum" dercesine. En son olarak unplugged duzeninde oturttugu grubu ile beraber akustik "Policy of Truth" ve "Enjoy the Silence" a girdi. Gahan soylemedi, birakti kitlesi soyledi iki sarkiyi da.

Bir konserde en guzel kritikleri erkekler tuvaletinde almak mumkun. Ziyaretcilerden biri "Seyrettigim en iyi Depeche Mode konserlerinden biriydi. Kendine guvenini kazanmis" dedi. Ben daha otesini ekleyemeyecegim. Gahan'in sahnesi eger buysa, bu Depeche Mode'un kariyerinde bir donum noktasi olacak. Cunku DM bir daha eskisi gibi 2 keyboard sahne alirsa, Gahan'in DM'in vokalisti olarak uzun sure kalmak isteyecegini sanmiyorum.